Pinaka nakakainis na karanasan ngayong Christmas Vacation 2011

 Alumni Homecoming

Malapit ng matapos ang Christmas vacation pero wala pa din akong nalalag na entry tungkol sa nakakainis na karanasan ngayon bakasyon .  Naisip ko na nga mag mbento na lang e. kaso ang panget nmn kung mag-iimbento ako kaya nag-intay na lang ako. Ayun nga nangyari na.

Kahapon December 30, alumni homecoming ng St. Dominic Academy kung saan ako nag tapos ng hayskul ewan ko ba kung nagkataon lang. Sa tingin ko eto na ata talaga ang pinaka nakakainis na araw ng aking Christmas vacation. Nag palinis ako ng kuko at ayun na Murder ako(syempre yung kuko) nakakainis ang sakit kaya nun.Tanghali na kaya nauna akong pumunta kesa sa papa ko alumnus din ng Dominic. Pagdating ko dun ay nautasan ako kasama ng mga kaibigan ko na umupo sa registration ang daming dumating na mga alumni. Papirma dito abot ng ticket turo ng pwesto at kung anu- ano pa nang may bigala akong napansin ng kinapa ko ang bulsa ko. Nawawala yung pera ko yung 400 pesos ko na pambiili ko sana ng pang Carbonara para sa medya noche. Inis na inis ako inikot ko nga yung buong school namin para hanapin pero wal. Ang swerte ng nakakuha at ang malas ko dahil nawala ko. Ayun at nagkasunud- sunod pa ang kamalasan ko.

5:30 na nun gutom na kame gutom na gutom hindi pa kame naglulunch kayo nag aalburuto na ko. Sobarang badtrip na. sumabay pa yung isang babae na humihingi ng raffle ticket para sa mga kasama nya , punta daw ako dun at tignan ko daw kung sino yung mga tao hindi nabigyan e dun lang dpat sa registration table mg bigay ng raffle ticket dahil pag katapos mg register inaabutan na namin. Ayun kung anu-ano pa sinabe skin sa loob-loob ko lang nakipakisuyo na nga lang sila na kame ang umupo dun tapos pag sasalitaan pa kame. Hindi ba alam kung bakit parang uhaw na uhaw sila sa libreng raffle ticket, Nakakainis >:| . Hindi pa din binubukasan yung pagkain gutom na talaga kame nilibang namin ang mga sarili namin nagpunta kame sa photo booth at nag papicture ng apat na beses .Nang makakain kame may mga dumating na mga artista nakakainis dati hindi man lang kame nakapgpapicture dahil naiwan namin ang camera.Sayang minsan lang yun e.hahahaha.

Medyo late na pero d pa din tpos yung event , tinetxt na ko ni mama dahil nga gabe na. Ayaw ko pang umuwi dahil may tutugtog na banda sobran hilig ko sa mga banda kaya gusto ko talagang mapanuod kya pinauna na ko ni papa.  Nakakainis kasi pag dating ko sa bahay na tulog na pala si mama at nagulat pa sya na bat daw umuwi na ko agad nakapagsara n pala sya. hay buhay. Pagod na pagod ako kya natulog ako agad kaya nga ngayong umaga ko lang na post to. Pero bago ko tuluyang matulog nag-init muna ko ng tubig para ilagay yun sa telmos. nakakanis dahil natanga ko at nadikit ako dun sa takure habang inaabot ko yung takip ng kaldero.Ayun paso ang kamay ko.

Ewan ko ba kung nakakainis para sainyo to o hindi pero para sakin nakakainis talaga. Hindi akalaing mag masasabay sa isang buong araw lahat ng kamalasang ito na nagbigay sakin ng sobrang kainisan. siguro sinaday talaga to para may mailagay ako dito. Okay na din atleast ok na yung blog ko. Minsan talaga napaka ironic ng buhay :)





 

REFLECTION

Magkabilaan by Joey Ayala 




Nang napakinggan ko ang awiting ito naguluhan ako 3 beses ko nga tong inulit hindi ko agad nakuha ang nais iparating nito. Isip ako ng isip hanggang na pagtanto ko kung anu talaga ang ibig sabihin nito para sa akin. Nag kantang Magkabilaan ay mayroong malalim na kahulugan. "Ang katotohanan ay may dalawang mukha" yan ang unang linya na tumatak tlga sa aking isipan dito pa lang malalaman mo na kung ano ang nais nitong ipabatid sayo. Tama siya totoong may dalawang mukha ang katotohan. maaring ang katotohanang iyon ay magbibigay sayo ng kasiyahan at maaari ding kalungkutan. laging mayroong dalwang panig na magkaiba. Mabuti o masama. Masaya o malungkot . Lageng mayroong dalwang pagpipilian parang sinasabe lang nito na dapat mag-isip ka kung alin ang pipiliin mo kung ang kaliwa ba o kanan. Tinuturuan tayo nito maging bukas ang isip sa mga bagay bagay na nangyayari sa mundo.

Sadyang ang mundo nga ay magkabilaan. Mayroong mga taong nasa baba ngayon ngunit papasaan pa at mapupunta din sila sa taas.  Hindi mo kailangang magmukmok kung ikaw ma ay nalugmok sa halip ay gumawa ka ng paraan upang mapunta ka sa taas.

Oo ang mundo ay magkabilaan nasa sa atin naman kung saaang panig natin gusto lumagay.

| Malayang Paksa |

       MAHIRAP NA TALAGA ANG BUHAY ...

Araw ng Biyernes ngayon dalawang araw bago dumating ang kapaskuhan. Hindi ko pa madama ang kapaskuhan parang ordinaryong araw lang hindi katulad dati nobyembre pa lamang e dama mo na. Ewan ko ba kung bakit ganun siguro dahil iba na ang panahon ngayon, mahirap ang buhay. Dahil nga malapit na ang pasko nagpunta ako sa Robinsons para bumili ng lulutuin para sa noche buena. Ang daming tao ang haba ng pila sa cashier masasabi mo bang naghihirap n ang mga Pilipino ngayon KALOKOHAN.! (hahahaha).

Nagpunta ako sa foodcourt , syempre para bumili ng paborito kong siomai . Habang kumakain ako natawag ng isang lalake ang atensyon ko. Isa sya sa mga taga-paglinis doon habang nililigpit nya ang kahon ng pizza na pinagkainan ng iba ay nakita niyang may laman pa ito. Nagulat ako ng inalis kinuha nya ito at imbis na itapon ay itinago nya ito. Napansin nyang nakatingin ako kya bigla nyang binaba ito sa sahig sa gilid ng basurahan. Andaming pumasok sa isip ko. Nakaramdam ako ng lungkot. Hindi ko akalaing gagawin nya yun.  Siguro naisip niyang makakatipid siya kesa bumili pa ng meryenda nya.

Umuwi ako sa bahay na puno ng kalungkutan. pero napag isip-isip ko. Ang swerte ko pala. hindi ko kailangang manguha ng basura para lang makakain. Hindi pala ko dapat magreklamo pag hindi ko gusto yung ulam dapat pala lagi akong mag pasalamat na may nakakain pa ko.

Siguro nga tama sila na hindi lahat ng Pilipino ngayon ay kaya pang tustusan lahat ng pangangailan. Naghihirap na nga marahil ang karamihan ng mga Pilipino.pero isa lang ang masasabi ko hindi tayo dapat mawalan ng pag-asa. kailangan lang na maging matiyaga tayo at masipag upang umunlad tayo. Hindi imposibleng makaahon ang isang tao sa kahirapan . Ang isda nga at kawali nagtatagpo pa.(makonek lang :p.) Ang pag-ahon pa kaya sa hirap.

| Constantino, Ivy SP. |

| ECE- 1C |